Rozkwitam w tańcu...

Temo ma dużo energii. Jest typem sportowca, chociaż jeździ na wózku. Myślę, że nie jedna dziewczyna z projektu tańca „Rozkwitam w tańcu...” mogłaby się w nim zauroczyć. Jest przystojny, tryska humorem i chętnie ćwiczy, nie tylko taniec, ale i łucznictwo...W maju Temo rozpoczął z Kethi, nauczycielką tańca towarzyskiego próby do spektaklu „Zobacz moimi oczami”.

Wystąpią cztery grupy tańca z projektu „Rozkwitam w tańcu – rozwój poczucia własnej wartości i integracja osób z niepełnosprawnościami w Tbilisi”. Projekt realizowany jest od stycznia 2014 r. w Tbilisi. Dzięki wsparciu z Programu RITA Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności w projekcie tańczy ponad czterdzieści osób – dzieci, młodzież z Domu „Caritas Gruzja” a także niepełnosprawnych z Domu oo. Kamilianów. Bardzo się cieszę z efektów tego projektu. Jego celem jest integracja sprawnych i niepełnosprawnych, a także zmiana postrzegania osób niepełnosprawnych w Gruzji. Niestety w tym kraju nadal niepełnosprawni często są wykluczeni poza margines życia społecznego, nie tylko dlatego, że nie ma podjazdów dla wózków ani możliwości poruszania się po gruzińskich chodnikach, czy dostosowanego transportu publicznego, ale także dlatego, że często nie ma odpowiedniej oferty zajęć dla osób niepełnosprawnych. Taniec daje możliwość zbliżenia sprawnych dzieci i młodzieży z „Caritas Gruzja”, które często pochodzą z rodzin dysfunkcyjnych oraz niepełnosprawnych.

Zarówno, jedni, jak i drudzy, jak każdy z nas, potrzebują bliskości, przyjaźni, wsparcia, miłości i myślę, że dzięki temu projektowi, dzięki wspólnym próbom tańca w teatrze uczestnicy mogą to sobie nawzajem dać i wiele się od siebie nauczyć. Widziałam – INTEGRACJĘ i przełamanie barier na wspólnej próbie teatralnej, kiedy niektóre z dzieciaków widziały po raz pierwszy osobę na wózku (w większości w Gruzji osoby takie pozostają w domach) i runął stereotyp, że czymkolwiek osoba nie w pełni sprawna fizycznie różni się od sprawnej.

Nauczycielki tańca z projektu – Kethi, Klara i Inga – to ambitne dziewczyny, dają z siebie wszystko podczas zajęć, które odbywają się po dwa razy w tygodniu w każdym z uczestniczących w projekcie ośrodków. Kethi marzy o założeniu Federacji Tańca na Wózkach w Gruzji i wierzę, że dzięki temu projektowi uda jej się do tego celu przybliżyć. Klara prowadzi w „Caritas Gruzja” zajęcia w teatrze lalkowym. Jest z wykształcenia reżyserką i scenarzystką, a ten projekt daje jej możiwość pracy z niepełnosprawnymi, integracji, która bardzo ją interesowała. Inga wymyśla własne układy tańca i uczy się muzykoterapii od bardziej już doświadczonej nauczycielki. Dziękuję za wsparcie wszystkim znajomym i przyjaciołom w Polsce i w Gruzji, którzy pomagają zrealizować ten projekt i przełamać sterotypy w postrzeganiu osób niepełnosprawnych, a także budować poczucie własnej wartości przez taniec. Dziękuję Joli i Martynie – polskim instruktorkom z Wyszkowskiego Teatru Tańca, które przeprowadziły w lutym warsztaty dla gruzińskich nauczycieli z różnych ośrodków.

To było piękne doświadczenie... Do zobaczenia w teatrze... 29 czerwca o 19.00, Sala Koncertowa Tbiliskiego Uniwersytetu.

Foto: Filip Warwick, Roza Gruzji, Aga i przyjaciele